wtorek, 11 października 2016

#37 200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego (24,25 i 26 )

Jak co wtorek publikuję odpowiedzi na pytania dotyczące Ruchu Szensztackiego, oparte na książce o. Niehausa "200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego". Samej książki (jeszcze) nie posiadam, dlatego odpowiedzi opieram o wiadomości ze strony Schoenstatt Movement of San Antonio.

Dzisiaj odpowiem na pytania, które pominęłam w rodziale II - nr 24, 25 i 26.


24. Czym jest “znak czasów” ?
Zobacz KKK 302, Gaudium etspes 4, 11 (znaki czasów).
W „znaku czasów” (głosie czasów) Bóg wyraża Swoją wolę poprzez wszystkie wydarzenia, zarówno w życiu osobistym każdego człowieka, jak i wydarzenia globalne. Nasz Pan upomniał faryzeuszów: "Wygląd nieba umiecie rozpoznawać, a znaków czasu nie możecie?" (Mt 16,3). Bóg mówi do nas i prowadzi nas ścieżkami swojego królestwa przez ludzi, których spotykamy, książki, które czytamy, konkretne problemy, czy charakter danego czasu, nagły kryzys lub błogosławieństwo, czyn, który na nas zsyła, lub słowo, które do nas dopuszcza, lub też drzwi, które przed nami otwiera bądź zamyka… Boga można odnaleźć w „znakach czasu”, gdzie stara się pozyskać nas okazując Swą miłość. Jak uczy św. Paweł: "Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra" (Rz 8,28). 
Wymagający głos Boga w czasie wymaga:
  1. Posiadania głębokiej wiary w życiu codziennym („Nic nie jest dziełem przypadku – wszystko pochodzi od Boskiej Opatrzności”)
  2. Bycie uważnym na wydarzenia wokół nas, zarówno te na dużą skalę (wydarzenia w Kościele czy w świecie), jak i na małą (wydarzenia osobiste czy rodzinne). Jednym ze sposobów na te wymagania jest szensztacka metoda medytacji (patrz pytanie 92)
  3. Rozeznanie Bożej woli. O. Kentenich stworzył czterostopniowy proces obserwacji i refleksji nad życiem (patrz pytanie 106).

25. Czym jest głos duszy?
“Głos duszy” jest sposobem Boga na rozmowę z człowiekiem poprzez tendencje i poruszenia duszy. Bóg stworzył każdą duszę z dozą wrażliwości i z przeznaczeniem na konkretną misję, a reakcje na wydarzenia i okoliczności są Boskim sposobem na ujawnienie tej misji. Głos duszy można dostrzec z takich rzeczy jak spontaniczne reakcje, aspiracje, pragnienia, ideały, lęków i intuicji. Zalicza się do tego głos świadomości oraz pewność własnego powołania. Jest on kształtowany przez temperament i indywidualny sposób rozwiązywania problemów. Oświecony głos duszy będzie starał się być wrażliwy na  natchnienia łaski i otwarty na dary Ducha Świętego. Ze względu na to, że głos duszy jest najbardziej subiektywnym z trzech głosów, jest on najbardziej narażony na oszustwa wynikające egoizmu, strachu, rywalizacji, dumy, pożądania lub lenistwa. Trzeba więc zawsze dbać, aby słuchać tego głosu w połączeniu z pozostałymi dwoma głosami, zwłaszcza głosem porządku bytu. Niemniej jednak, głos duszy jest niezastąpiony, jeśli chodzi o rozeznanie woli Bożej, bo łączy nas najgłębiej z tym, kim jesteśmy. Można stać się bardziej dostroić do autentycznego głosu duszy poprzez wytworzenie głębokiej duchowości przymierza i praktycznej wiary w Opatrzność Bożą. Posłuszeństwo zgodnie z naszą sytuacją (stanem) życiową, pełnomocnictwo In Blanco i Inscriptio również może pomóc nam przezwyciężyć arbitralną i egocentryczną stronę głosu duszy.


26. Czym jest głos porządku bytów?
W “głosie porządku bytów” Bóg mówi do nas poprzez obiektywną rzeczywistość – tę naturalną, oraz nadprzyrodzoną. Zalicza się do tego zarówno mówienie poprzez naturalne i pozytywne prawo, jak i prawo natury i prawa społeczeństwa, przykazania i nauki Kościoła. Bóg mówi do nas również poprzez obiektywne fakty o tym, kim jestem jako człowiek oraz charakterystykę i historię jego rodziny lub społeczności.

Pewne realia, takie jak osobisty temperament i talent lub sposoby korzystania z wolnej woli w przeszłości (wybór powołania, konsekwencje swoich działań) nie mogą być ignorowane w rozeznawaniu woli Bożej. Na przykład, gdy wybrano powołanie, jest się zobowiązanym, aby żyć zgodnie z nim i wypełniać powierzone obowiązki. O. Kentenich znaczenie tego głosu oparł o spostrzeżenie: Ordo essendi est ordo agendi, czyli porządek bytu jest porządkiem działania. Oznacza to, że kolejność wszechświata i naszego konkretnego bytu ustanawia pewne normy - zarówno negatywne (obiektywne ograniczenia, poza którymi czyjeś działania są niemoralne lub niezgodne z własną misją), jak i te pozytywne (wyzwania i zadania, które są związane z dobrami, które Bóg nam powierzył).





Brak komentarzy:

Prześlij komentarz