#85 200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego (165 i 166)

Jak co wtorek publikuję odpowiedzi na pytania dotyczące Ruchu Szensztackiego, oparte na książce o. Niehausa "200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego". Miłej lektury!

Dzisiaj pytania 165 i 166 z VIII (ostatniego rozdziału książki) "O Historii Szensztatu".

165. Jaka jest prehistoria Ruchu Szensztackiego?

Najważniejsze wydarzenia z Szensztackiej "prehistorii" związane są z życiem Założyciela, Ojca Józefa Kentenicha.

• 8 listopada 1885: narodziny o. Kentenicha w Gymnich, niedaleko Kolonii w Niemczech.
• 12 kwietnia 1894: nie będąc w stanie zaopiekować się synem, matka o. Kentenicha oddała go do sierocińca w Oberhausen, w Niemczech. W swojej rozpaczy powierzyła swojego 8-letniego syna Maryi, który bierze sobie to poświęcenie całkowicie do serca. To stało się istotną podstawą późniejszego przymierza miłości.
• 24 września 1904: Józef rozpoczyna nowicjat u Pallotynów. 6 lat jego formacji naznaczone zostały przez trudy wewnętrznego kryzysu, który finalnie przygotował go do jego misji zrozumienia wewnętrznego kryzysu współczesnej duszy.
• 8 lipca 1910: O. Kentenich przyjmuje święcenia kapłańskie u Księży Pallotynów w Limburg, w Niemczech.
• 25 października 1912: o.Kentenich zostaje mianowany kierownikiem duchowym pallotyńskiego Niższego Seminarium Duchownego w Szensztat. Dwa dni później przedstawia się studentom przemową znaną obecnie jako „Akt Przedzałożycielski”.

166. Czym jest “Akt Przedzałożycielski”?

Akt Przedzałożycielski jest przemową o. Kentenicha z dnia 27 października 1912 roku, kiedy rozpoczął swoją pracę jako duchowy kierownik w Szensztat. Jego zadaniem było pozyskać studentów, którzy byli w okresie buntu, poprzez twarde reguły domu. O. Kentenich najpierw zaproponował swoją posługę:

 "Staję całkowicie do waszej dyspozycji, ze wszystkim, czym jestem i co posiadam: z moją wiedzą i niewiedzą, z moimi możliwościami i niemożliwościami, a przede wszystkim z moim sercem."

Następnie podjął wyzwanie poszukiwania przez studentów wolności, poprzez zaproponowanie programu do podjęcia inicjatywy przez tych młodych mężczyzn:

"Jaki jest więc nasz cel? […] Pod opieką Maryi chcemy się uczyć
kształtowania w sobie mocnych, wolnych kapłańskich charakterów."

Chłopcy zaadaptowali ten plan jako swój. Krok po kroku wzrastali w kierunku jawnych celów religijnych, jednak akcent samowychowania i formowania "stanowczej, wolnej, kapłańskiej osobowości" społeczności jest do dzisiaj istotnym elementem Szensztatu. Ze względu na to, że wydarzenie to rozpoczęło serię wydarzeń, które doprowadziły do powstania Szensztatu, oraz ponieważ przemowa uchwyciła tak wiele z zadań Szensztatu, stała się znana jako "Akt Przedzałożycielski".