Jak co wtorek publikuję odpowiedzi na pytania dotyczące Ruchu Szensztackiego, oparte na książce o. Niehausa "200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego". samej książki (jeszcze) nie posiadam, dlatego odpowiedzi opieram o wiadomości ze strony Schoenstatt Movement of San Antonio.
2. Czym jest Ruch?
W nawiązaniu do Przesłania Jana Pawła II do uczestników Światowego Kongresu Ruchów Kościelnych z 27 maja 1998 roku; Przesłanie Ojca Świętego do uczestników seminarium na temat nowych ruchów i wspólnot kościelnych z 18 czerwca 1999 roku; KKK 951 (komunia charyzmatów).
Ruch w ujęciu ogólnym jest to prąd w społeczeństwie
zainspirowany przez wspólną sprawę lub
charyzmat, zazwyczaj motywowane pragnieniem reformy, odnowy lub obrony pewnych
aspektów życia. Może być zainspirowany sprawą polityczną lub świecką, taką jak
ruch robotniczy, ruch feministyczny czy ruch w obronie praw obywatelskich. Może
też być zainspirowany poprzez duchowe lub religijne sprawy, takie jak ruch
liturgiczny w Kościele Katolickim w XX w. lub ruch odrodzenia w XIX w. w Amerykańskim
Kościele Protestanckim.
Kiedy ruch w Kościele katolickim rozwinie się w swoistą społeczność
(zazwyczaj o luźnej strukturze, którego centrum stanowi charyzmat), zaczyna się
mówi o ruchu apostolskim. W jego centrum jest zwykle specyficzny charyzmat,
taki jak odnowa wiary czy inicjatywa ekumeniczna. Ruch może się skupiać na
odnowie osobistej lub wspólnotowej ( formacja wiary, dążenie do świętości, małżeństwa
i życia rodzinnego) albo też na wielkich działaniach Kościoła tj. katecheza,
ewangelizacja, misje etc.
Szczególną siłę ruchów stanowi zaangażowanie w ich
działanie osób świeckich. Dzięki temu ruchy apostolskie mają luźniejszą
strukturę i pozostawiają więcej miejsca na osobiste charyzmaty aniżeli bractwa
i zgromadzenia z okresu sprzed II Soboru Watykańskiego.
Odnowa Kościoła w Soborze Watykańskim II dała Kościołowi
nowe uznanie dla wielości charyzmatów (patrz "komunia charyzmatów" w
Katechizmie Kościoła Katolickiego, nr 951) i dał więcej miejsca na działalność
ruchów kościelnych. W swoim komunikacie do pierwszego Światowego Kongresu
ruchów kościelnych i nowych wspólnot w 1998 roku papież Jan Paweł II określił
charakter ruchów kościelnych w ten sposób: "Co dziś należy rozumieć przez
"ruch "? Termin ten „określa się nim często społeczności o różnym
charakterze, czasem nawet o odmiennej strukturze kanonicznej. Choć z jednej
strony termin ten nie wyczerpuje z pewnością ani nie zamyka w sztywnych ramach
całego bogactwa form, jakie wzbudza twórcze i ożywcze działanie Ducha
Chrystusa, z drugiej strony oznacza pewną konkretną rzeczywistość kościelną,
którą tworzą głównie ludzie świeccy, pewien program kształtowania wiary i
chrześcijańskiego świadectwa, którego metody wychowawcze oparte są na
określonym charyzmacie, udzielonym założycielowi ruchu w konkretnych
okolicznościach i formach”.
W innym miejscu Papież powiedział o ruchach: " są jednym z
najważniejszych owoców wiosny Kościoła, którą zapowiadał już Sobór Watykański
II [...]. Obecność ruchów dodaje nam otuchy, ukazuje bowiem, że ta wiosna trwa;
jest też dowodem świeżości chrześcijańskiego doświadczenia opartego na
osobistym spotkaniu z Chrystusem. Mimo różnorodności form ruchy łączy świadomość
«nowości», jaką łaska chrztu wnosi w życie człowieka, a także szczególne
dążenie do głębszego przeżywania tajemnicy komunii z Chrystusem i braćmi,
wreszcie niezłomna wierność dziedzictwu wiary, czerpanemu z żywego źródła
Tradycji. To wszystko skłania je do nowego wysiłku misyjnego i pozwala im
spotykać ludzi naszych czasów w różnych sytuacjach życiowych oraz patrzeć z
miłością na godność, potrzeby i przeznaczenie każdego człowieka".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz